| 34431 |
schapen hoeden |
kud schapen:
kyt skōpǝ (P219p Jeuk)
|
Bedoeld wordt het laten grazen van de schapen, terwijl men ze bijeenhoudt. [N 77, 49; N 78, P 188 add.; monogr.]
I-12
|
| 34432 |
schapen naar de graasplaats leiden |
leiden:
lēi̯ǝ (P219p Jeuk)
|
[N 77, 51]
I-12
|
| 34426 |
schapenscheerder |
scheerder:
skērdǝr (P219p Jeuk)
|
Persoon die beroepsmatig schapen scheert. Volgens de informant van L 265 (Meijel) kan de schapenscheerder ook de schapenboer zelf zijn. [N 77, 47]
I-12
|
| 33402 |
schapestal, schaapskooi |
schaapsstal:
sxō ̞ps[stal] (P219p Jeuk),
schapestal:
sxōpǝ[stal] (P219p Jeuk)
|
De stal, doorgaans een apart gebouw, waarin de schapen overnachten. Zie voor de fonetische documentatie van het woorddeel (stal) het lemma "stal" (2.1.2). Zie ook de plattegronden van de stallen in paragraaf 1.2. [L 38, 29; A 10, 9f; N 5, 105f; monogr.]
I-6
|
| 34494 |
scharrelen |
dabben:
dabǝn (P219p Jeuk),
scharrelen:
sxɛrǝlǝn (P219p Jeuk),
scharren:
sxęi̯rǝn (P219p Jeuk)
|
De kippen dabben en scharren in de grond om wormen, insecten en dergelijke te vinden. [N 19, 61a; L 33, 20; monogr.]
I-12
|
| 21432 |
schatten |
schatten:
skatte (P219p Jeuk)
|
het gewicht van iets schatten [koersen, prijzen] [N 89 (1982)]
III-3-1
|
| 17800 |
schede |
schede:
skede (P219p Jeuk)
|
Schede: het buisvormige deel van de vrouwelijke geslachtsorganen dat toegang verleent tot de baarmoederhals, vagina (slot, foeter, keet, schede). [N 84 (1981)]
III-1-1
|
| 34115 |
schede van de koe |
muts:
muts (P219p Jeuk)
|
Uitwendig geslachtsorgaan van de koe. [N C, 13; JG 1a, 1b; A 48A, 47b; monogr.]
I-11
|
| 25016 |
scheef, niet recht |
scheef:
skeef (P219p Jeuk)
|
van de rechte richting afwijkend, niet recht of niet rechthoekig [scheef, noers, noes, slim, scheel, schieps, schuins, schiks, schoeks] [N 91 (1982)]
III-4-4
|
| 17729 |
scheel zien |
lonken:
loenke (P219p Jeuk),
scheel zien:
skeel zien (P219p Jeuk)
|
Scheel zien: gebrek van de ogen waarbij de oogassen niet op een zelfde punt gericht kunnen worden (scheel zien, scheel kijken, loensen) [N 108 (2001)] || Scheel zien: gebrek van de ogen waarbij de oogassen niet op eenzelfde punt gericht kunnen worden (scheel zien, blieken, een bloem op het oog hebben). [N 84 (1981)]
III-1-1
|