| 17733 |
horen |
horen:
hūūrə (Q117p Nieuwenhagen)
|
[N 84 (1981)]
III-1-1
|
| 34401 |
horens |
hoornen:
hø̄rǝ (Q117p Nieuwenhagen)
|
Vraag N 77, 21 luidt: "Hoe noemt u de horens van het schaap, als het ras die heeft?" De informant uit L 265 (Meijel) merkt op dat ze niet vaak voorkomen. [N 77, 21]
I-12
|
| 25136 |
horizon |
horizon:
(vgl. Nederlands).
horizòn (Q117p Nieuwenhagen)
|
horizon, de lijn waar hemel en aarde elkaar lijken te raken [einder] [N 81 (1980)]
III-4-4
|
| 27729 |
horizontaal |
zolig:
zø̜ǝlex (Q117p Nieuwenhagen
[(Oranje-Nassau II / Emma / Hendrik)]
[Domaniale])
|
Horizontaal, gezegd van bijvoorbeeld een verdieping. [N 95, 707; N 95, 708; monogr.; N 95, 196 add.]
II-5
|
| 18233 |
horloge |
armband:
èrrəmband (Q117p Nieuwenhagen),
armbanduur:
èrmbandōēër (Q117p Nieuwenhagen),
uur:
ōēër (Q117p Nieuwenhagen)
|
uurwerk dat men bij zich draagt, bijv. om de pols [glozie, lozie, allozie] [N 86 (1981)]
III-1-3
|
| 18149 |
horrelvoet |
hompelpoot:
hompəlpōēët (Q117p Nieuwenhagen),
hompelvoet:
hompəlvōōt (Q117p Nieuwenhagen),
paardsvoet:
pééëtsvōōt (Q117p Nieuwenhagen)
|
Misvormde voet (homperd, horjevoet, horrelvoet, homperpoot, strompelvoet, paardvoet). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 17847 |
hotsen |
hobbelen:
hoebələ (Q117p Nieuwenhagen),
hŏĕbələ (Q117p Nieuwenhagen),
schokken:
sjòkkə (Q117p Nieuwenhagen)
|
Hotsen: schokkend, stotend vooruitgaan (schokkelen, hotsen, hotselen, bodderen). [N 84 (1981)] || zachtjes schokken in of op een voertuig op een hobbelige weg (botteren, bottelen) [N 90 (1982)]
III-1-2, III-3-1
|
| 21459 |
houden van |
houden van:
haotə và (Q117p Nieuwenhagen)
|
liefde voelen voor iemand [fiel zijn met, veel houden van, veel afhouden] [N 85 (1981)]
III-3-1
|
| 22183 |
houtduif |
houtduif:
hootdōēf (Q117p Nieuwenhagen)
|
houtduif (41 grootste en bekendste van het stel; wit aan nek en vleugels; broedt overal in bossen en tegenwoordig ook in dorp en stad; vaak in grote troepen [N 09 (1961)]
III-4-1
|
| 32906 |
houten gaffel, schudgaffel |
schudvork:
šøt˲vǫrǝk (Q117p Nieuwenhagen)
|
Houten gaffel met twee lange en enigszins gebogen tanden en een korte steel, doorgaans uit een gevorkte tak gesneden; gebruikt om het hooi te spreiden en te keren, maar ook voor andere doeleinden zoals het opschudden van de graanhalmen bij het dorsen met de vlegel, of het strooien van strooisel en voeder voor de dieren in de stal. Zie afbeelding 10, a. Hoewel in het algemeen de term riek een stuk gereedschap aanduidt met méér dan twee tanden, heeft het woord oorspronkelijk en nog in sommige dialecten ook wel de betekenis van een tweetandige vork, met name dan de vork waarmee het hooi wordt opgestoken (zie het lemma ''oogstgaffel''); de opgaven in dit lemma zijn alle dubbelopgaven, naast gaffel of vork. Buiten Haspengouw en het gebied rond Lommel duidt de combinatie van een lange klinker en de letter f in de varianten van het type gaffel wel op een contaminatie van gaffel en gavel; ze staan telkens aan het slot van de varianten onder het type gaffel bijeen. Voor de fonetische documentatie van het woorddeel (hooi) zie het lemma ''hooi''.' [N 18, 30; A 28, 6; L 16, 18c; L B2, 243; Lu 6, 6; Av 1, III, 5e; monogr.]
I-3
|