| 25122 |
donderslag |
dat is kort bij een hommelschoer:
Nb. met regen = een schoer.
da⁄s kort bij een (hommel)schoer (L216p Oirlo),
donderslag:
(mv.: dònderslaeg).
dònderslág (L216p Oirlo),
naar donderslag
enne (donder)slag (L216p Oirlo),
hommelslag:
(meervoud: hòmmelslaeg).
hòmmelslág (L216p Oirlo)
|
donderslag || een hevige slag [klawats, klavets, klavans] [N 91 (1982)] || hevige donderslag [ketterslag, kletteraar] [N 81 (1980)]
III-4-4
|
| 25121 |
donderwolk |
donderkoppen:
dônderköp (L216p Oirlo)
|
zware wolken die onweer brengen [donderkoppen, -bloesem] [N 22 (1963)]
III-4-4
|
| 25118 |
donderx |
donder:
de dônder (L216p Oirlo),
doonder (L216p Oirlo),
Opm. dit is J.V. (betekent jonger Venrays - is een nieuwere Venrayse benaming).
dònder (L216p Oirlo),
hommel:
homel (L216p Oirlo),
hòmmel (L216p Oirlo),
(dit is een synoniem voor doonder).
hòmmel (L216p Oirlo)
|
donder [N 22 (1963)], [SGV (1914)] || donder, onweer || onweer
III-4-4
|
| 25022 |
donker worden, duisteren |
avond worden:
’t wördt aovend (L216p Oirlo),
duister worden:
duuster wörre (L216p Oirlo),
vroegduister worden:
’t wördt vroeg-düuster (L216p Oirlo)
|
donker worden [duisteren] [N 91 (1982)] || schemering, de overgang van licht naar donker [grouwe, griebelegrouwe] [N 22 (1963)]
III-4-4
|
| 25021 |
donker, duisterx |
duister:
duuster (L216p Oirlo, ...
L216p Oirlo,
L216p Oirlo)
|
donker [donkel, duuster, domp] [N 06 (1960)] || niet of weinig verlicht [donker, duister, deemster] [N 91 (1982)]
III-4-4
|
| 23794 |
donkere metten |
donkere metten:
donkere mette (L216p Oirlo)
|
De donkere Metten op wo./do./vr. in de Goede Week [duustere Mette]. [N 96C (1989)]
III-3-3
|
| 24138 |
dons, nestveren |
donshaar:
dôns häör (L216p Oirlo),
vlughaar:
vluughäör (L216p Oirlo)
|
het haar van jonge vogels die nog geen veren hebben (stapveren, duivelshaar, paddehaar) [N 83 (1981)]
III-4-1
|
| 20324 |
dood (bn.) |
dood:
den is doëd (L216p Oirlo),
doeued (L216p Oirlo),
doeəd (L216p Oirlo),
doj (L216p Oirlo),
dôêt (L216p Oirlo),
klank niet weer te geven zoals in zoo
doud (L216p Oirlo),
gestorven:
den is gestörve (L216p Oirlo)
|
de toestand die intreedt bij het eindigen van het leven [dood, overlijden, versterf, verscheiden, einde] [N 86 (1981)] || dood [SGV (1914)] || dood (bijv.) [DC 03 (1934)] || dood (bn) || dood; ¯t kindje was - eer (dat) ze ¯t konden dopen [RND]
III-2-2
|
| 20325 |
dood (zn.) |
dood:
doeëd (L216p Oirlo)
|
de dood (zn.)
III-2-2
|
| 20433 |
doodgraver |
dodendraver:
J(onger) V(enraays)
doeëjedraver (L216p Oirlo),
dodengraver:
dojjegraever (L216p Oirlo),
doodsgraver:
dódsgraver (L216p Oirlo)
|
doodgraver || grafdelver
III-2-2
|