| 18012 |
hijgen |
gijchten:
ich hechde noa mienen oasem
gĕchte (L378p Stevensweert),
hijgen:
hijgö (L378p Stevensweert)
|
hijgen (naar adem) [SGV (1914)] || Hijgen: zwaar, hoorbaar ademen (hijgen, snakken). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 18029 |
hik |
hik:
hik (L378p Stevensweert)
|
hik [hibbik, hikkepik, hippik] [N 10 (1961)]
III-1-2
|
| 21462 |
hinderen |
hinderen:
hinjere (L378p Stevensweert)
|
hinderen [SGV (1914)]
III-3-1
|
| 22774 |
hinkelen |
hinken:
/
hinke (L378p Stevensweert)
|
hinkelen [SND (2006)]
III-3-2
|
| 17955 |
hinken |
hinken:
hinke (L378p Stevensweert),
hinkö (L378p Stevensweert)
|
hinken, op een been springen [SGV (1914)] || Hinken: op één been voortspringen (hinken, hinkelen, hompen). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 33839 |
hinniken |
hinniken:
henǝkǝ (L378p Stevensweert),
hummeren:
hømǝrǝ (L378p Stevensweert)
|
Het hoge keelgeluid dat een paard maakt. De klanknabootsende werkwoorden hummeren, himmeren en hommeren vertonen dezelfde klankwisseling als ruchelen, richelen en rochelen. [JG 1b, 2c; L B2, 291; L 22, 21; N 8, 47 en 65; S 5; Wi 57]
I-9
|
| 22838 |
hobbelpaard |
schokkelpaard:
/
sjôkkelpaerd (L378p Stevensweert)
|
schommelpaard [SND (2006)]
III-3-2
|
| 18191 |
hoed (alg.) |
hoed:
hood (L378p Stevensweert, ...
L378p Stevensweert)
|
hoed [SGV (1914)] || hoed in het algemeen [doets, bikkel] [N 25 (1964)]
III-1-3
|
| 18399 |
hoed: spotnamen |
hondskooi:
hönskooj (L378p Stevensweert),
stovenpijp:
stoovepiep (L378p Stevensweert),
tietz:
tietsj (L378p Stevensweert)
|
hoed, hoge ~: spotbenamingen [tarpot, titsj, hekteliter, böömert, handskow, kachelpiep, sjtief] [N 25 (1964)] || hoed: spotbenamingen [weerhaan, sjeuvel, sjtift, tups, teps, tips, tömps, döppe, tietsj, dinkerik] [N 25 (1964)]
III-1-3
|
| 34212 |
hoeden van koeien |
hoeden:
hø̄jǝ (L378p Stevensweert),
weiden:
wē̜i̯jǝ (L378p Stevensweert)
|
[N 3A, 12a; N M, 2; JG 1a, 1b; A 48, 18c; L 1a-m; L 27, 5; S 14; Wi 39; R; monogr.]
I-11
|