| 18012 |
hijgen |
hijgen:
hijge (L432p Susteren),
snakken:
sjnakke (L432p Susteren),
sjnákkə (L432p Susteren)
|
hijgen (naar adem) [SGV (1914)] || Hijgen: zwaar, hoorbaar ademen (hijgen, snakken). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 20481 |
hijgen naar adem, reutelen |
hijgen:
gèchə (L432p Susteren),
reutelen:
reutele (L432p Susteren),
rochelen:
róchələ (L432p Susteren)
|
hijgen naar adem, gezegd van een stervende [reutelen] [N 86 (1981)]
III-2-2
|
| 18029 |
hik |
hikkepik:
hikkepik (L432p Susteren)
|
hik [hibbik, hikkepik, hippik] [N 10 (1961)]
III-1-2
|
| 21462 |
hinderen |
hinderen:
hinjere (L432p Susteren)
|
hinderen [SGV (1914)]
III-3-1
|
| 22774 |
hinkelen |
hinkelen:
veel variaties mogelijk
hènkele (L432p Susteren)
|
/ [SND (2006)]
III-3-2
|
| 17955 |
hinken |
hinkelen:
hinkələ (L432p Susteren),
hinken:
hinke (L432p Susteren),
hènke (L432p Susteren)
|
hinken, op een been springen [SGV (1914)] || Hinken: op één been voortspringen (hinken, hinkelen, hompen). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 33839 |
hinniken |
hinniken:
henǝkǝ (L432p Susteren),
hummeren:
hø̜mǝrǝ (L432p Susteren)
|
Het hoge keelgeluid dat een paard maakt. De klanknabootsende werkwoorden hummeren, himmeren en hommeren vertonen dezelfde klankwisseling als ruchelen, richelen en rochelen. [JG 1b, 2c; L B2, 291; L 22, 21; N 8, 47 en 65; S 5; Wi 57]
I-9
|
| 22838 |
hobbelpaard |
schokkelpaard:
/
sjógkelpaerd (L432p Susteren)
|
hobbelpaard [SND (2006)]
III-3-2
|
| 18191 |
hoed (alg.) |
hoed:
hood (L432p Susteren, ...
L432p Susteren),
hô.t (L432p Susteren)
|
hoed [RND], [SGV (1914)] || hoed in het algemeen [doets, bikkel] [N 25 (1964)]
III-1-3
|
| 18399 |
hoed: spotnamen |
hondskooi:
hónjskowj (L432p Susteren),
klakkerd:
[sic]
klakkert (L432p Susteren),
tietz:
titsj (L432p Susteren)
|
hoed, hoge ~: spotbenamingen [tarpot, titsj, hekteliter, böömert, handskow, kachelpiep, sjtief] [N 25 (1964)] || hoed: spotbenamingen [weerhaan, sjeuvel, sjtift, tups, teps, tips, tömps, döppe, tietsj, dinkerik] [N 25 (1964)]
III-1-3
|