| 19187 |
hovaardig |
groots zijn:
greŭtsj zeen (Q021p Geleen),
protsig:
prètsjig (Q021p Geleen)
|
het gevoel van meerderheid te zeer of ongegrond doen blijken [groots] [N 85 (1981)]
III-1-4
|
| 21188 |
hozen |
hozen:
hoze (Q021p Geleen)
|
water uit een boot werpen door middel van een hoosvat [hozen, baliën] [N 90 (1982)]
III-3-1
|
| 18962 |
huichelaar |
filou (fr.):
fieloear (Q021p Geleen),
kleeschijter:
klièsjieter (Q021p Geleen)
|
een huichelachtig persoon, iemand die zich mooier voordoet dan hij is [godverneu-ker, heiligboontje, fijnaard] [N 85 (1981)] || zich anders en meer voordoen dan men is [kwezelen, femelen, huichelen] [N 85 (1981)]
III-1-4
|
| 19307 |
huichelen |
huichelen:
huichele (Q021p Geleen),
huuchelen (Q021p Geleen),
schmeicheln (du.):
sjmeigelen (Q021p Geleen),
stuiten:
sjtute (Q021p Geleen),
uitgeven:
oetgaeve (Q021p Geleen)
|
iemand enorm prijzen, vaak overdreven [ombragie maken] [N 85 (1981)] || veinzen [SGV (1914)] || voorgeven iets te zijn of te doen [veinzen, bouzjezjeren] [N 85 (1981)] || zich anders en meer voordoen dan men is [kwezelen, femelen, huichelen] [N 85 (1981)]
III-1-4
|
| 17565 |
huid |
huid:
hoed (Q021p Geleen),
hōēt (Q021p Geleen)
|
huid [DC 01 (1931)]
III-1-1
|
| 18049 |
huidschilfers |
schurft:
sjurf (Q021p Geleen)
|
schilfers op de huid [blusters] [N 10 (1961)]
III-1-2
|
| 18044 |
huiduitslag |
uitslag:
oetsjlaag (Q021p Geleen)
|
Huiduitslag: plaatselijke verandering van de huid in de vorm van vlekken, pukkeltjes, etc. (dutsel, rool). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 34618 |
huif van de huifkar |
huif:
huf (Q021p Geleen)
|
Kap van de huifkar. Deze kap wordt over hoepels getrokken, die vooraf op een hooikar gezet worden. [N 17, 10b; S 15; Wi 17; L 27, 32; L 1a-m; monogr]
I-13
|
| 18647 |
huifkar |
huifkar:
hufkar (Q021p Geleen)
|
Benaming voor een hoogkar waarop men een huif gezet heeft, zodat de kar voor personenvervoer gebruikt kon worden (bijv. bij kerk- en marktbezoek). Soms werd de huifkar ook voor vrachtvervoer, bijv. van meel, gebruikt. Zie ook het lemma molenkar in wld II.3. De huif was een linnen doek die over houten hoepels gespannen werd. Deze hoepels werden op hun beurt tegen de zijkanten van de kar bevestigd. Bovendien hing men aan de kar een trede, die het instappen vergemakkelijkte. [N 17, 10a + 15; N G, 51; JG 1a; S 15; L 27, 33; L 1a-m; R 3, 61; monogr.]
I-13
|
| 17689 |
huig |
huig:
huug (Q021p Geleen),
lelletje:
lelke (Q021p Geleen)
|
Huig: het kegelvormig uitsteeksel van het weke gehemelte aan de ingang van de keel; het lelletje in de keel (huig, huik, ziel). [N 84 (1981)]
III-1-1
|