| 33496 |
schil van een vrucht |
schaal:
WLD
sjaal (L328p Heel),
schil:
sjĕl (L328p Heel)
|
De zachte huid van een vrucht (schil, schel, pel). [N 82 (1981)] || schil [SGV (1914)]
I-7
|
| 30569 |
schilder |
verver:
vęrvǝr (L328p Heel)
|
Iemand die van schilderen zijn beroep maakt. Bij het 'technisch schilderen', het bedekken van oppervlakten met verf ter conservering en kleurgeving, onderscheidt men de huis-, decoratie- en rijtuigschilder. In L 210 plaatste de huisschilder bij de bouw van een nieuw huis ook de ruiten. [Wi 51; L 44, 21b; N 67, 98a; monogr.]
II-9
|
| 30702 |
schilderen, verven |
opverven:
ǫp˲vęrǝvǝ (L328p Heel),
verven:
vɛrvǝ (L328p Heel)
|
Het oppervlak van voorwerpen ter conservering en kleurgeving bedekken met verf. [S 39; N 67, 64a; monogr.]
II-9
|
| 19765 |
schilderij |
schilderij:
ein sjoean sjilderie (L328p Heel),
sjilderie (L328p Heel)
|
schilderij [SGV (1914)] || schoone [een ~ schilderij] [SGV (1914)]
III-3-2
|
| 30573 |
schildersbedrijf, -ambacht |
schildersbedrijf:
šeldǝrs˱bǝdrīf (L328p Heel)
|
[N 67, 99d]
II-9
|
| 30684 |
schilderskam |
schilderskam:
šeldǝrskamp (L328p Heel)
|
Grofgetande kam van staal, kurk of rubber die onder meer wordt gebruikt bij het imiteren van hout. Zie ook afb. 99. [N 67, 59]
II-9
|
| 30576 |
schilderskiel |
lange witte kiel:
laŋǝ wetǝ kēl (L328p Heel)
|
Lange, witte kiel die vroeger tijdens de schilderwerkzaamheden door de schilder werd gedragen. [N 67, 100a; monogr.]
II-9
|
| 30572 |
schildersknecht |
meesterknecht:
męjstǝrknɛx (L328p Heel)
|
[N 67, 99b; monogr.]
II-9
|
| 30575 |
schilderswerkplaats |
werkplaats:
werǝkplāts (L328p Heel)
|
De ruimte waar de huisschilder de verf bereidt, zijn voorraden bewaart en in voorkomende gevallen ook verplaatsbare voorwerpen schildert. De werkplaats van een rijtuigschilder is beter ingericht en uitgebreider. Behalve een bergplaats voor materialen en een werkplaats voor verschillende doeleinden is hier een aparte verniskamer. (Zwiers II, pag. 326). [N 67, 99f]
II-9
|
| 25070 |
schilfer |
schilfer:
sjilfər (L328p Heel)
|
een dun, afgebroken of loslatend blaadje van een harde of droge stof, bijv. gezegd van kalk of roest [bluster, vel, schilver] [N 91 (1982)]
III-4-4
|