| 21443 |
uitgaan |
op toer gaan:
op toer goan (L298a Kesseleik)
|
uitgaan, cafés bezoeken, aan de zwier gaan [lelijkeren, op de scheut gaan] [N 87 (1981)]
III-3-1
|
| 21386 |
uithoren |
uithoren:
oet hûûre (L298a Kesseleik)
|
door vragen van iemand proberen te weten te komen wat hij voelt, uithoren [horken, funteren, tintelen, uithoren, uithorken] [N 87 (1981)]
III-3-1
|
| 21391 |
uitleggen |
uitleg geven:
oetlig gève (L298a Kesseleik),
uitleggen:
oetligge (L298a Kesseleik),
ūtlęgǝ (L298a Kesseleik)
|
duidelijk maken, uitleggen [uitduiden, uitbeduiden] [N 85 (1981)] || Een kledingstuk langer of ruimer maken door onderaan een zoom uit te leggen. [N 59, 191; N 62, 23b; MW] || het verklaren, uitleggen [uitleg, bedied, bedietsel] [N 85 (1981)]
II-7, III-3-1
|
| 21452 |
uitnodigen |
noden:
nuûe (L298a Kesseleik)
|
iemand verzoeken bij iemand op bezoek te komen, een feest bij te wonen etc. [verzoeken, noden, bidden, uitnoden, kwelen] [N 87 (1981)]
III-3-1
|
| 21445 |
uitschelden |
uitjouwen:
oetjouwen (L298a Kesseleik)
|
iemand smadelijke, honende woorden naar het hoofd werpen [uitkeken, uitjouwen, uitjuiwen, bellen, uitklappen, uitgodverren,uitschelden, uitsliepen [N 85 (1981)]
III-3-1
|
| 18108 |
uitslag onder de neus |
frommel:
frommel (L298a Kesseleik)
|
Uitslag, zweren onder de neus (futsel, logistgast). [N 84 (1981)]
III-1-2
|
| 21787 |
uitsluitsel |
uitsluitsel:
oetsloetsel (L298a Kesseleik)
|
een beslissend antwoord, een antwoord dat alles uitlegt [uitsluitsel, uitbedul] [N 85 (1981)]
III-3-1
|
| 23424 |
uitstallingstroon |
tabernakeltroon:
tabernakeltroeen (L298a Kesseleik)
|
De troon, de ruimte of plek boven het tabernakel waar het Allerheiligste wordt uitgesteld. [N 96A (1989)]
III-3-3
|
| 18925 |
uitstellen |
uitstellen:
oetstellen (L298a Kesseleik)
|
iets niet op het daarop vastgestelde tijdstip verrichten maar het naar een later tijdstip verschuiven [uitstellen, trekken, vertrekken, verstrekken, nazien] [N 85 (1981)]
III-1-4
|
| 18891 |
uitvlucht |
uitvlucht:
oetvlucht (L298a Kesseleik)
|
wat men aanvoert om iets niet te hoeven doen [uitvlucht, uitvluchtsel, uitmaak, uitmaaksel, flauws, zoeking] [N 85 (1981)]
III-1-4
|