| 31803 |
houtsplinter |
slinster:
slenstǝr (Q167p Koninksem)
|
Afgesprongen of afgeslagen klein stukje hout. [N 55, 188a-b; RND 6; L monogr.; monogr.]
II-12
|
| 17565 |
huid |
huid:
houd (Q167p Koninksem),
vel:
vel (Q167p Koninksem),
(mv)
vɛlǝ (Q167p Koninksem),
vɛlǝn (Q167p Koninksem)
|
[L 29, 44]de huid (van de mens) [ZND 29 (1938)]
I-11, III-1-1
|
| 34618 |
huif van de huifkar |
huif:
hǫu̯f (Q167p Koninksem)
|
Kap van de huifkar. Deze kap wordt over hoepels getrokken, die vooraf op een hooikar gezet worden. [N 17, 10b; S 15; Wi 17; L 27, 32; L 1a-m; monogr]
I-13
|
| 18647 |
huifkar |
huifkar:
hǫu̯fkār (Q167p Koninksem)
|
Benaming voor een hoogkar waarop men een huif gezet heeft, zodat de kar voor personenvervoer gebruikt kon worden (bijv. bij kerk- en marktbezoek). Soms werd de huifkar ook voor vrachtvervoer, bijv. van meel, gebruikt. Zie ook het lemma molenkar in wld II.3. De huif was een linnen doek die over houten hoepels gespannen werd. Deze hoepels werden op hun beurt tegen de zijkanten van de kar bevestigd. Bovendien hing men aan de kar een trede, die het instappen vergemakkelijkte. [N 17, 10a + 15; N G, 51; JG 1a; S 15; L 27, 33; L 1a-m; R 3, 61; monogr.]
I-13
|
| 24376 |
huisjesslak |
karakol:
karikol (Q167p Koninksem)
|
slak, huisjesslak [ZND 06 (1924)]
III-4-2
|
| 24172 |
huismus, mus |
mus:
meus (Q167p Koninksem)
|
mus [ZND 01 (1922)]
III-4-1
|
| 17997 |
huiveren |
bibbelen:
bibelen (Q167p Koninksem, ...
Q167p Koninksem)
|
Huiveren (beven, rillen van de kou of van schrik) [ZND 21 (1936)] || huiveren (beven, rillen van de kou of van schrik) [ZND 27 (1938)]
III-1-2
|
| 21333 |
huurpenning |
meepenning:
meepening (Q167p Koninksem),
mèpèniŋ (Q167p Koninksem)
|
Hoe noemt men de huurpenning (geldstuk door boeren aan dienstpersoneel gegeven bij t huren)? [ZND 16 (1934)]
III-3-1
|
| 22756 |
ijsbaan |
scharrevlik:
šavəlik (Q167p Koninksem)
|
Een slierbaan (glijbaan op het ijs). [ZND 06 (1924)]
III-3-2
|
| 31623 |
ijsnagels |
ijsnagelen:
ɛj.snø̜̄.gǝl (Q167p Koninksem)
|
Hoefnagels in verschillende lengtes, voorzien van beitel- of wigvormige kop, waarmee bij gladheid het hoefijzer wordt vastgezet. Zie ook afb. 234. De ijsnagel is slechts geschikt voor kortstondig gebruik. Bij langere periodes van gladheid wordt het hoefijzer voorzien van al dan niet uitneembare kalkoenen. Zie ook de toelichting bij dat lemma. Zie voor het woordtype ɛijsnagelɛ ook Limburgs Idioticon s.v. ijsnagel: "Bijzonder slach van nagels waar men de peerden meê scherp zet in den winter. Geh. Beringen."' [N 33, 367b; N 33, 371; JG 1a; JG 1b; JG 1d; JG 2b; monogr.]
II-11
|