| 31192 |
smidse |
smis(se):
smī.s (Q240p Lauw)
|
In het algemeen de werkplaats van een smid en meer in het bijzonder de plaats waar de smidsvuurhaard is ondergebracht. Zie ook afb. 1. [N 33, 5; S 33; JG 1a; JG 1b; monogr.]
II-11
|
| 32880 |
snede van het blad van de zeis |
snede:
snī (Q240p Lauw)
|
De scherpe snijdende binnenzijde van het blad van de zeis. Zie afbeelding 5, nummer 4. Bedoeld is hier de algemene benaming voor de snijkant van de zeis. In sommige gebieden, met name in enkele dorpen tussen het waat-gebied (in het noorden van Belgisch Limburg) en het snede-gebied (in het zuiden ervan) wordt onderscheid gemaakt tussen de eigenlijke snede en het haarpad: de smalle rand die bij het haren op het zeisblad wordt geslagen en waarvan de snede het uiteinde vormt. Zie voor deze laatste het volgende lemma: ''haardpad''. Wanneer er meer dan één variant voor een plaats was opgegeven, is bij voorkeur het materiaal van de mondelinge enquêtes in gebracht.' [N 18, 68d; JG 1a, 1b, 2c; add. uit N 17, 100; monogr.]
I-3
|
| 25191 |
sneeuwx |
sneeuw:
snààw (Q240p Lauw)
|
sneeuw [RND]
III-4-4
|
| 18134 |
snijwonde |
snit:
sniet (Q240p Lauw)
|
Snijwond: door snijden veroorzaakte wond (snee, krab, krets, vats, sleuf, kreeuw, vil, slip). [N 107 (2001)]
III-1-2
|
| 18026 |
snotneus |
snotneus:
snotneus (Q240p Lauw)
|
Snottebel (snotkoek, koetneus). [N 109 (2001)]
III-1-2
|
| 18027 |
snotteren |
snuiten:
snutten (Q240p Lauw)
|
Snotteren: herhaaldelijk en hoorbaar de neus ophalen om deze vrij te maken van neusvocht (snotteren, snutten, snoeven). [N 107 (2001)]
III-1-2
|
| 17590 |
snuit |
snuit:
lang snout (Q240p Lauw, ...
Q240p Lauw),
snau̯.t (Q240p Lauw),
snoet (Q240p Lauw)
|
neus, Een lange ~ (fokker, domphoren, vonk, koker, kuit, gevel). [N 106 (2001)] || Spotbenamingen voor de neus [N 109 (2001)] || Zie afbeelding 2.6. [JG 1a, 1b]
I-9, III-1-1
|
| 21287 |
soldaat |
soldaat:
soldo.ət (Q240p Lauw)
|
soldaat [RND]
III-3-1
|
| 21289 |
soldaten |
soldaten:
suldu.ətə (Q240p Lauw)
|
soldaten [RND]
III-3-1
|
| 31504 |
solderen |
solderen:
sǫldērǝ (Q240p Lauw)
|
Twee of meer metalen delen door middel van soldeersel met elkaar verbinden. Het soldeersel is een metaal of een legering waarvan het smeltpunt lager ligt dan dat van de te verbinden metalen. Het wordt tijdens het solderen met behulp van een soldeerbout, een soldeerlamp, etc. verhit en vloeibaar gemaakt. De te verbinden vlakken worden vóór het solderen met een vloeimiddel gereinigd om het hechten van het soldeersel te vergemakkelijken en om oxidatie van het te solderen materiaal tegen te gaan. Zie ook het lemma "hardsolderen". [N 64, 28a; N 100, 19; L 7, 12; monogr.; N 33, 194 add.]
II-11
|