| 33767 |
muil |
bakkes:
bakǝs (P046p Linkhout),
muil:
mø̜̄l (P046p Linkhout)
|
Zie afbeelding 2.9. [JG 1a, 1b]
I-9
|
| 26147 |
muilband |
snuit:
snø̜̄.t (P046p Linkhout)
|
Brede, ijzeren band om het uiteinde van de naaf die voorkomt dat er aarde en modder op het aseinde terechtkomt. De muilband heeft soms een rechthoekig uitgekapte opening die afgedekt wordt met een klepje. Door de opening kan men de luns uit de as trekken zodat het wiel van de as kan worden verwijderd, bijvoorbeeld wanneer de as gesmeerd moet worden. Zie ook afb. 214. [N G, 43c; N 17, 60a; JG 1a; JG 1b; Vld.; div.]
II-11
|
| 34223 |
muilkorf voor kalveren |
muilkorf:
mø̜lkørf (P046p Linkhout)
|
De muilkorf voor kalveren die geen hooi mogen vreten. [N 3A, 14e]
I-11
|
| 17872 |
muilpeer |
muilpeer:
Plat
meulpeer (P046p Linkhout),
peer:
Plat
peer (P046p Linkhout)
|
hoe heet een slag op de kaak ? Geef aan welke woorden gemeenzaam of plat zijn. [ZND 36 (1941)]
III-1-2
|
| 18308 |
muiltje |
aansteker:
eͅnstēkərs (P046p Linkhout),
muiltje:
məlkəs (P046p Linkhout),
sletser:
sleͅtsərs (P046p Linkhout),
sletsje:
sleͅtskəs (P046p Linkhout)
|
muiltjes, pantoffels zonder hielstuk [N 24 (1964)]
III-1-3
|
| 34069 |
muntige koe |
lege koe:
lēgǝ [koe] (P046p Linkhout),
muntige koe:
møntǝgǝ [koe] (P046p Linkhout)
|
Koe die men een tijdlang vrij wil houden en daarom niet laat dekken als ze tochtig is. Zie voor de fonetische documentatie van (koe) het lemma ''koe'' (3.3.1). [N 3A, 28]
I-11
|
| 18418 |
muts: algemeen |
muts:
məts (P046p Linkhout),
Vrouwenmuts met linten.
myits (P046p Linkhout),
pots:
poͅts (P046p Linkhout)
|
muts, hoofddeksel zonder klep of stijve rand [klots, koetsj, pars] [N 25 (1964)] || pet, muts, klak [RND]
III-1-3
|
| 33627 |
mutsaard, houtmijt |
houtmijt:
hōͅətmēͅt (P046p Linkhout),
ps. (letterlijk) omgespeld volgens Frings.
hoͅətmēͅt* (P046p Linkhout)
|
houtmijt, stapel takkebossen [N 05A (1964)] || houtmijt, stapel takkenbossen [N 27 (1965)]
I-7
|
| 30091 |
muur |
muur:
mȳr (P046p Linkhout)
|
Uit diverse materialen, bijvoorbeeld baksteen of beton, opgetrokken bouwwerk ter afscheiding of ter ondersteuning. In dit en de volgende lemmata wordt onder een 'muur' vooral een uit bakstenen samengestelde afscheiding verstaan. Het woord 'wand' wordt in het onderzoeksgebied meestal gebruikt voor een uit verticale en horizontale balken samengestelde muur die vervolgens met vlechtwerk of metselwerk wordt opgevuld. Zie ook de paragraaf over het vak- en vlechtwerk. Worden in een gebouw een of meer kelders aangebracht, dan worden de muren die de kelder omsluiten geheel van harde metselsteen en waterdichte mortel opgetrokken. Een muur die boven de grond wordt opgemetseld, noemt men een 'opgaande muur'. Bij de muren van gebouwen onderscheidt men buiten- en binnenmuren en de voor-, zij- en achtergevel, de muren die respectievelijk de voorzijde, de zijkant en de achterzijde van het bouwwerk vormen. [N 31, 32a; S 25; L 1 a-m; L 6, 41b; L 12, 5; monogr.; Vld]
II-9
|
| 30205 |
muurplaat |
muurbalk:
mø̜jǝrbalǝk (P046p Linkhout),
muurplaai:
møjǝrplǭǝj (P046p Linkhout)
|
Zie kaart. De plank of balk waarmee de buitenmuur aan de bovenzijde wordt afgedekt en waarop het dakgebint rust. Muurplaten worden met behulp van ankers aan de muur bevestigd. Zie ook afb. 49b. Zie voor het woorddeel -worm in het woordtype onderworm ook het lemma 'Gording'. [N 4A, 14g; N 54, 156; monogr.; div.]
II-9
|