| 29574 |
aarden pot |
aarden pot:
ęrdǝ pǫt (L377p Maasbracht),
roompot:
rǫwmpǫt (L377p Maasbracht)
|
Aarden pot, bleekbruin van kleur. Dorren (Valkenburgs Woordenboek) merkt op pag. 15 over de term baar op: ø̄̄Naar de grootte onderscheidt men één-, twee- en drieschildersbaren, wijl ze gemerkt zijn met één, twee of drie schildjes (reliefstempels), met een inhoud van circa 20, 30 en 40 liter.ø̄̄ De driekroonse pot was een verglaasde pot voor het inmaken van zuurkool, braadworst en bonen. De pot was gemerkt met drie kroontjes en had een inhoud van 20 tot 50 liter. Het woordtype driekronenpot duidt waarschijnlijk een vergelijkbare pot aan. Zie hiervoor ook de toelichting bij het lemma ɛstroopvatɛ in wld II.2, pag. 59.' [N 49, 103b; L 1a-m; L 32, 15a; L 32, 15b; R 3, 5; S 1; monogr.]
II-8
|
| 19509 |
aardewerk |
aardewerk:
èërde-werk (L377p Maasbracht)
|
aardewerk (eerdegoed, gleiwerk) [N 20 (zj)]
III-2-1
|
| 23315 |
aardmannetje (kabouter) |
aardmannetje:
èrdmenke (L377p Maasbracht)
|
aardmannetje [SGV (1914)]
III-3-3
|
| 17653 |
aars |
aars:
aars (L377p Maasbracht)
|
aars, darmuitgang [N 10c (1995)]
III-1-1
|
| 17654 |
aarsspleet |
reet:
reet (L377p Maasbracht)
|
aarsspleet tussen de billen [N 10c (1995)]
III-1-1
|
| 22741 |
aas in het kaartspel |
aas:
roeten oas (L377p Maasbracht),
oa"als in Eng. "war
ōas (L377p Maasbracht)
|
Aas: Ruiten aas. [SGV (1914)] || En hoe [noemt u van het kaarspel] de [verschillende] plaatjes? - I. Aas. [DC 52 (1977)]
III-3-2
|
| 34184 |
abortus, verwerpen |
verwerpen:
vǝrwɛrpǝ (L377p Maasbracht)
|
Het uitdrijven van de vrucht voordat de normale draagtijd is verstreken en het jonge dier zijn volkomen ontwikkeling heeft bereikt. [A 48A, 9]
I-11
|
| 19021 |
achterdocht |
achtergedacht:
achtergedecht (L377p Maasbracht)
|
achterdocht [SGV (1914)]
III-1-4
|
| 32962 |
achtergebleven hooi harken |
reken:
rękǝ (L377p Maasbracht)
|
Wanneer het hooi is binnengehaald werd soms nog eens het hooiland afgeharkt om het achtergebleven hooi te verzamelen. [N14, 122; A 34, 4 add.]
I-3
|
| 33984 |
achterhaam |
achterhaam:
axtǝrhām (L377p Maasbracht)
|
Samenstel van riemen dat op het achterwerk van het paard wordt gelegd en dient om de kar achteruit te stoten. [JG 1a, 1b, 2b; N 13, 74; monogr.]
I-10
|