| 24279 |
winterkoninkje |
winterkoninkje:
wāinteͅrkönin’skeͅ (P193p Mettekoven)
|
winterkoninkje [ZND 34 (1940)]
III-4-1
|
| 33238 |
winterwortelen |
poten:
pǫu̯tǝ (P193p Mettekoven)
|
Daucus carota L. subsp. sativus (Hoffm.) Arcang. Bedoeld zijn hier de winterwortelen (of winterpenen) die op de akker worden geteeld, zowel als veevoeder, alsook voor de consumptie door mensen, met name voor de hutspot. De fijne variëteit tuinworteltjes komt in de aflevering over de moestuin aan bod. [N Q, 6c; JG 1a, 1b, 2c; A 4, 26c; A 49, 2b; L B2, 342; L 8, 100b; L 15, 29; L 20, 26c; Wi 7; S 45; monogr.]
I-5
|
| 20654 |
witte kool |
witte kabuis:
witte kabōs (P193p Mettekoven)
|
een witte kabuis(kool) [ZND 36 (1941)]
I-7
|
| 24280 |
witte kwikstaart |
kwikstaart:
kwikstat (P193p Mettekoven, ...
P193p Mettekoven)
|
kwikstaart [ZND 01 (1922)], [ZND 29 (1938)]
III-4-1
|
| 32970 |
wortel |
wortel:
wǫtǝl (P193p Mettekoven)
|
Het deel van de plant dat onder de grond blijft. Het is in de materiaalverzamelingen overal duidelijk gemaakt dat het niet om groente gaat. Vergelijk daartoe de lemma''s ''winterwortel'' en ''tuinworteltje'' in de aflevering over de moestuin. [JG 1a, 1b; L 8, 100a; L 15, 28; S 45; monogr.]
I-4
|
| 17679 |
wreef |
striksel:
striksəl (P193p Mettekoven)
|
de wreef (het gedeelte waar het voorste van het been in de voet overgaat) [ZND 29 (1938)]
III-1-1
|
| 17892 |
wrijven |
wrijven:
vrēve (P193p Mettekoven)
|
wrijven [ZND 25 (1937)]
III-1-2
|
| 17922 |
wringen |
wringen:
vrâiŋə (P193p Mettekoven)
|
wringen [ZND 25 (1937)]
III-1-2
|
| 32999 |
zaad, zaaigoed |
zaad:
zōt (P193p Mettekoven)
|
Hetgeen men uitstrooit, zaait op het land; de verzamelnaam. Zie voor het enkelvoudige begrip "zaadje" achterin het lemma. Vergelijk ook het lemma graankorrel (2.6). De typen gezaads en gezaams worden voornamelijk gebruikt voor (tuin)zaden. (m) achter de plaatscode geeft aan dat uitdrukkelijk is opgegeven dat ''zaad'' er een "de-woord" is. [N M, 22; JG 1a, 1b; Wi 5; RND 111; monogr.]
I-4
|
| 27431 |
zaag |
zeeg:
zē̜x (P193p Mettekoven)
|
Snijwerktuig, dat bestaat uit een platte strook staal die aan één zijde van tanden voorzien is. De strook is bevestigd in een handvat of in een spanraam. Zie ook de lemmata ɛhandzaagɛ en ɛspanzaagɛ.' [S 45; L 8, 101; N 53, 1a; monogr.]
II-12
|