| 26190 |
hoektouw |
vesteind:
vęstenj (L321p Neeritter)
|
Het touw waarmee de hoeken van de zeilen worden vastgezet. [N O, 5j; A 42A, add.]
II-3
|
| 29940 |
hoektroffel |
hoektroffel:
hōk[troffel] (L321p Neeritter)
|
Metselwerktuig om hoeken te bepleisteren. Het blad van de hoektroffel is V-vormig gebogen en biedt op deze wijze de mogelijkheid een zuivere lijn van het pleisterwerk te verkrijgen. Zie afb. 1c. In K 278 kende men 'hoekpleisters' voor een buitenhoek ('vør nǝn˱ bø̜̄jtǝnhuk') en voor een binnenhoek ('vør nǝn˱ benǝnhuk'). Ook de invuller uit Q 83 maakt dit onderscheid. Volgens de invuller uit Q 198a wordt de hoektroffel niet gebruikt door de metselaar, wel door de stucadoor. Zie voor de fonetische documentatie van de woorddelen '-(troffel)' en '-(truweel)' het lemma 'troffel'. [N 30, 8b; monogr.]
II-9
|
| 30073 |
hoekzetter |
voorwerker:
vø̄rwerǝkǝr (L321p Neeritter)
|
Metselaar die de hoeken van een bouwwerk opmetselt. Uit woordtypen als 'bekwame metser' (K 353), 'beste vakman' (Q 202) en 'vakman' (Q 121c) blijkt dat de hoekzetter een goed vakman moet zijn. Uit de opmerkingen van een aantal invullers wordt duidelijk, dat men in het onderzoeksgebied slechts zelden zonder profielen werkte. Dit laatste verschijnsel was vooral in Duitsland bekend. [N 31, 9d; monogr.]
II-9
|
| 22358 |
hoepel |
reep:
reip (L321p Neeritter)
|
hoepel [SGV (1914)]
III-3-2
|
| 22359 |
hoepelen |
repen:
reipe (L321p Neeritter)
|
hoepelen [SGV (1914)]
III-3-2
|
| 18319 |
hoepelrok |
repenrok:
reiperok (L321p Neeritter)
|
hoepelrok [reekerok] [N 24 (1964)]
III-1-3
|
| 34619 |
hoepels van de huifkar |
repen:
ręi̯pǝ (L321p Neeritter)
|
Houten hoepels waarover de huif gespannen werd. De hoepels werden in krammen tegen de zijplanken bevestigd. Meestal waren er vijf, waarvan de voorste naar voren helde. [N 17, 74 + 99]
I-13
|
| 18017 |
hoest |
hoest:
hooste (L321p Neeritter)
|
hoest [SGV (1914)]
III-1-2
|
| 18018 |
hoesten |
hoesten:
hooste (L321p Neeritter),
kuchen:
koche (L321p Neeritter)
|
hoesten [keche, kechelen] [N 10a (1961)]
III-1-2
|
| 32937 |
hoeveelheid hooi die men opsteekt |
gaffel:
gafǝl (L321p Neeritter)
|
De hoeveelheid hooi die de opsteker in één keer met z''n gaffel aangeeft aan de optasser. Zie voor het vocalisme van het woordtype riek de opmerking in de semantische toelichting bij het lemma ''houten schudgaffel'' en bij het lemma ''hooihark''.' [N 14, 118; A 34, 5a]
I-3
|