| 19886 |
huurhuis |
gehuurd huis:
gehuurd hoos (Q168a Rijkhoven)
|
huurhuis [ZND 27 (1938)]
III-2-1
|
| 19089 |
iemand uitschelden |
het zijn zeggen:
plat
⁄t zijn zegen (Q168a Rijkhoven),
uitmaken voor al wat lief is:
outmoaken vor al wo leed es (Q168a Rijkhoven)
|
Op iem. schelden, iem. uitschelden. Geef de gemeenzame uitdrukkingen op en zet tussen twee haakjes welke als "gemeen"of "plat"beschouwd worden. [ZND 34 (1940)]
III-1-4
|
| 20444 |
iemands overlijden aanzeggen |
rond roepen:
znd 32, 71;
róónd rŏĕppə (Q168a Rijkhoven),
te groeve bidden:
znd 32, 71;
de groeven beên (Q168a Rijkhoven)
|
de buren en kennissen op iemands begrafenis uitnodigen [ZND 32 (1939)]
III-2-2
|
| 21563 |
ijken |
pegelen:
de gewichten pegelen (Q168a Rijkhoven)
|
De gewichten ijken"(de gewichten van de winkeliers nazien of ze nog juist zijn). [ZND 36 (1941)]
III-3-1
|
| 31623 |
ijsnagels |
ijsnagelen:
ē.snø̜̄.gǝl (Q168a Rijkhoven)
|
Hoefnagels in verschillende lengtes, voorzien van beitel- of wigvormige kop, waarmee bij gladheid het hoefijzer wordt vastgezet. Zie ook afb. 234. De ijsnagel is slechts geschikt voor kortstondig gebruik. Bij langere periodes van gladheid wordt het hoefijzer voorzien van al dan niet uitneembare kalkoenen. Zie ook de toelichting bij dat lemma. Zie voor het woordtype ɛijsnagelɛ ook Limburgs Idioticon s.v. ijsnagel: "Bijzonder slach van nagels waar men de peerden meê scherp zet in den winter. Geh. Beringen."' [N 33, 367b; N 33, 371; JG 1a; JG 1b; JG 1d; JG 2b; monogr.]
II-11
|
| 25154 |
ijspegel |
ijskiekel:
eeskiekel (Q168a Rijkhoven)
|
ijskegel [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 18913 |
ijver |
ijver:
hè jee vjeul iever (Q168a Rijkhoven)
|
Hij heeft veel ijver. [ZND 36 (1941)]
III-1-4
|
| 25134 |
ijzel, bevroren neerslag |
ijzel:
hiezel (Q168a Rijkhoven)
|
ijzel [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 25157 |
ijzelen |
ijzelen:
het jee gehiezeld (Q168a Rijkhoven, ...
Q168a Rijkhoven),
iezele (Q168a Rijkhoven, ...
Q168a Rijkhoven)
|
ijzelen [ZND 01 (1922)], [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 32907 |
ijzeren gaffel, oogstgaffel |
gaffel:
gafǝl (Q168a Rijkhoven)
|
Twee- of drietandige ijzeren vork, met lange, enigszins gebogen tanden en een lange houten steel, gebruikt om hooi of korenschoven op te steken en op de wagen te laden. Zie afbeelding 10, b. Voor het voorkomen van de term riek en van varianten van het type gāfel, zie de toelichting bij het lemma ''houten gaffel''. Voor de fonetische documentatie van het woorddel (hooi) zie het lemma ''hooi''.' [N 18, 27; JG 1a, 1b; A 28, 2; L 1 a-m; L 16, 18a; L B2, 241; Lu 6, 2; S 9; Wi 3; Av 1 III 5a, b; monogr.]
I-3
|