| 17782 |
speeksel |
spij:
schpie (Q098p Schimmert),
sjpie (Q098p Schimmert),
sjpīē (Q098p Schimmert)
|
Speeksel: het mondvocht, afscheiding van bepaalde klieren in de mond (smurrie, tuf, spuw, speek, jodevet, speeksel). [N 84 (1981)]
III-1-1
|
| 17694 |
speeksel uitspuwen |
spijen:
schpiē-e (Q098p Schimmert),
sjpieë (Q098p Schimmert),
spieje (Q098p Schimmert),
ṣpijə (Q098p Schimmert),
tuffen:
tuffe (Q098p Schimmert)
|
(speeksel uit)spuwen [RND] || spuwen [SGV (1914)] || spuwen: speeksel uitspuwen [spiertse, spaowe, tuffe, spuige, speken] [N 10 (1961)]
III-1-1
|
| 22384 |
speelkaart |
speelkaart:
sjpeelkaart (Q098p Schimmert, ...
Q098p Schimmert)
|
Elk van de kaarten van het kaartspel, speelkaart [flep, flik]. [N 88 (1982)]
III-3-2
|
| 21480 |
speelplaats |
speelplaats:
schpēēlplaats (Q098p Schimmert),
sjpeelplaats (Q098p Schimmert)
|
de plaats voor of bij de school waar de leerlingen voor of na de schooltijd en tijdens de pauzes verblijven [cour, speelplaats] [N 90 (1982)]
III-3-1
|
| 19339 |
speels |
speels:
schpēēls (Q098p Schimmert),
sjpeels (Q098p Schimmert)
|
geneigd tot spelen, tot rondspringen [dartel, speels, ondeugend] [N 85 (1981)]
III-1-4
|
| 19340 |
speels, dartel |
spartelachtig:
spartelechtig (Q098p Schimmert)
|
speelsch (dartel) [SGV (1914)]
III-1-4
|
| 20287 |
speen |
lots:
ein loetsj (Q098p Schimmert),
⁄n lôêtsch (Q098p Schimmert)
|
speen; een gummidop op een zuigfles [speen, fiep, frutter, tutter, toetje, fiepke, frut, stiekse] [N 86 (1981)]
III-2-2
|
| 34114 |
speen van de koe |
deem:
dē̜m (Q098p Schimmert)
|
[N C, 12; JG 1a, 1b; A 30, 6a; L 8, 24b; L 14, 27b; L 49, 6a; monogr.]
I-11
|
| 24747 |
speenkruid |
speenkruid:
sjpa͂ikruut (Q098p Schimmert),
WLD
schpeîenkrōēt (Q098p Schimmert),
schpiĕnkrōēt (Q098p Schimmert)
|
Speenkruid (ficaria verna 5 tot 25 cm hoog. De stengels zijn liggend of opstijgend; de bladeren zijn hart- of niervormig, ze zijn glanzend en lang gesteeld, met knolletjes in de onderste bladdeksels. De bloemen zijn talrijk, met vrij smalle kroonbladere [N 92 (1982)]
III-4-3
|
| 31259 |
speerhaak |
speerhaak:
špērhǭk (Q098p Schimmert)
|
Een klein soort aambeeld met twee spitse hoorns dat door metaalbewerkers wordt gebruikt bij het smeden van kleine voorwerpen, het buigen van kleine ringen en het haaks omzetten van stroken plaatijzer. Doorgaans is één hoorn rond en de andere vierkant. De speerhaak wordt met zijn staart, het aangepunte uiteinde aan de onderzijde van het werktuig, in een houten blok of in de bankschroef vastgezet. Zie ook afb. 18 en 19. De woordtypen varkensrug (Q 117, Q 118), korte ezel (L 329) en klopijzer (L 423) zijn benamingen voor een kleine speerhaak waarvan het werkvlak een lichte bolling vertoont. Het werktuig wordt door Van Houcke (pag. 98) ɛketelmakersbegorieɛ genoemd. Het woordtype kromme staak (L 329) is de benaming voor een L-vormige speerhaak. Dit gereedschap wordt door Van Houcke (pag. 97) ɛplaatwerkersbegorieɛ genoemd.' [N 33, 43; N 64, 34a-c; N 66, 14a-c]
II-11
|