| 22362 |
stuiken |
kuiltjegooien:
I. (P.M. en J.B.W. in V.L., 09-07-39), II-; "kêlkë góië"en "sïkkë", dat wuònt gëspéld mèt ënë kógël van ën sênt. Dêe wôo vërluòr mèt kêlkë góië én kêlkë sjie:të wôs ´n dë "zoe:rë".
kêlkë góië (Q162p Tongeren),
Z.o. góië en sjie:të.
kêlkë-góië (Q162p Tongeren),
kuiltjeschieten:
Sub sjiete: I. (J.B.W. in V.L., 09-07-39 P.M. (kelke chiete met n kè).
kêlkë-sjīētë (Q162p Tongeren),
putjegooien:
Vgl. pag. 191 sub góië: pùtsjë góië, z.o. pùtsjë.
pùtsjëgóië (Q162p Tongeren)
|
Kinderspel (kuiltje gooien). || Kinderspel waarbij n rond kuiltje (putje) als doel werd gebruikt (?). || Kinderspel.
III-3-2
|
| 18061 |
stuipen |
convulsies:
Ook kòmvulzjës.
kòmvilzjës (Q162p Tongeren),
Ook kónvulzjës.
kónvilzjës (Q162p Tongeren),
stuipen:
stājpë (Q162p Tongeren)
|
stuipen: De stuipen hebben: een aanval van stuipen hebben (stuipen, stuiptrekken, begaovings, spinneweven). [N 107 (2001)]
III-1-2
|
| 25375 |
stuiptrekken |
de zenuwen werken:
dǝ zēnǝwǝ wɛrkǝ (Q162p Tongeren)
|
Als de slachter het dier geschoten en gestoken heeft, blijft het nog enige tijd spartelen ten gevolge van het onwillekeurig samentrekken der spieren. [N 28, 16; monogr.]
II-1
|
| 17642 |
stuitbeen |
staartschroef:
de stat ṣrūf (Q162p Tongeren),
statšruf (Q162p Tongeren)
|
stuitbeen [gatschenk, stietje, startschroef] [N 10 (1961)]
III-1-1
|
| 25198 |
stuiven van droog zand of stof |
stubben:
støbə (Q162p Tongeren),
stuiven:
stau̯u̯ə (Q162p Tongeren)
|
beginnen te stuiven (er waait droog en fijn zand rond bij winderig weer] [stieven, smoren, mouwen, stobberen, stubbelen] [N 22 (1963)] || stuiven [ZND A2 (1940sq)]
III-4-4
|
| 21377 |
stuiver |
knabje:
ps. omgespeld volgens IPA.
kneͅpkə (Q162p Tongeren)
|
stuiver, een ~ [5-centstuk] [stuiver, nikkel?]. Is er verschil in benaming tussen de oude nikkelen en de nieuwe bronzen stuiver? [N 21 (1963)]
III-3-1
|
| 33643 |
stuk grond |
stuk:
stø̜k (Q162p Tongeren)
|
Een stuk land, een perceel grond, in het algemeen. [N 27, 2a en 5; Vld.; N 11A, 106 add.; monogr.]
I-8
|
| 33712 |
stuk onontgonnen grond |
ven:
vęn (Q162p Tongeren)
|
Een stuk woeste grond, nog niet ontgonnen hei, veen of moeras. [N 27, 4a; N 11, 6; N 11A, 112; ALE 254]
I-8
|
| 34023 |
stuks -vee |
beesten:
bestǝ (Q162p Tongeren)
|
Een boer heeft 10, 12, 14 enz. stuks vee. [N 3A, 2]
I-11
|
| 18929 |
stuntelen |
martelen:
mattëlë (Q162p Tongeren)
|
martelen, sukkelen, een werk met moeite tot een eind brengen
III-1-4
|