e-WLD begrippen 

 
 
Filteren... plaats=Tungelroy

Overzicht

BegripTrefwoord: dialectopgave (plaats)Omschrijving
huichelen femelen: femele (Tungelroy), huichelen: huugele (Tungelroy) zich anders en meer voordoen dan men is [kwezelen, femelen, huichelen] [N 85 (1981)] III-1-4
huid huid: hoêd (Tungelroy), vel: vêl (Tungelroy) huid || vel III-1-1
huidschilfers schalen: sjoâl (Tungelroy), schilfers: sjilfers (Tungelroy), schurft: sjörft (Tungelroy) schilfer || schilfers op de huid [blusters] [N 10 (1961)] III-1-2
huiduitslag uitvleug: oetvluug (Tungelroy), vlekken: vlekke (Tungelroy) huiduitslag || Huiduitslag: plaatselijke verandering van de huid in de vorm van vlekken, pukkeltjes, etc. (dutsel, rool). [N 84 (1981)] III-1-2
huif van de huifkar huif: huf (Tungelroy) Kap van de huifkar. Deze kap wordt over hoepels getrokken, die vooraf op een hooikar gezet worden. [N 17, 10b; S 15; Wi 17; L 27, 32; L 1a-m; monogr] I-13
huifkar huifkar: hufkęr (Tungelroy) Benaming voor een hoogkar waarop men een huif gezet heeft, zodat de kar voor personenvervoer gebruikt kon worden (bijv. bij kerk- en marktbezoek). Soms werd de huifkar ook voor vrachtvervoer, bijv. van meel, gebruikt. Zie ook het lemma molenkar in wld II.3. De huif was een linnen doek die over houten hoepels gespannen werd. Deze hoepels werden op hun beurt tegen de zijkanten van de kar bevestigd. Bovendien hing men aan de kar een trede, die het instappen vergemakkelijkte. [N 17, 10a + 15; N G, 51; JG 1a; S 15; L 27, 33; L 1a-m; R 3, 61; monogr.] I-13
huig huig: huik (Tungelroy), huug (Tungelroy) huig || Huig: het kegelvormig uitsteeksel van het weke gehemelte aan de ingang van de keel; het lelletje in de keel (huig, huik, ziel). [N 84 (1981)] III-1-1
huilen beuken: beuke (Tungelroy, ... ), van gift of kwaadheid  beuke (Tungelroy), huilen: hule (Tungelroy), huule (Tungelroy, ... ), huûle (Tungelroy), janken: janke (Tungelroy, ... ), zumpen: zeumpe (Tungelroy) het huilen, het wenen [grijs] [N 85 (1981)] || Hoe noemt u een hoog en schel onaangenaam geluid voortbrengen, gezegd van honden (huilen) [N 83] || huilen || huilen: kinderen bij pijn/verdriet; volwassenen [DC 17 (1949)] || zijn verdriet of pijn kenbaar maken door tranen te storten [huilen, beuken, simmen, schrauwen, grijnzen, gringzen] [N 85 (1981)] III-1-4, III-2-1
huis, woning huis: hū.s (Tungelroy), kooi: kuəi̯ (Tungelroy), woning: wyəneŋ (Tungelroy) huis || woning III-2-1
huisakker huisblok: hūsblǫk (Tungelroy) Aan het erf grenzende akkergrond. [N 5AøIIŋ, 76d en 76e; N 6, 33a; A 10, 3 en 4; JG 1b, add.; L 19b, 1a; monogr.] I-8