| 30796 |
leerlooier |
leerlooier:
lę̄rlojǝr (L289p Weert)
|
Persoon die huiden bereidt tot leer door looiing. [S 22; monogr.]
II-10
|
| 23613 |
leerrede |
preek:
preek (L289p Weert),
sermoen (<fr.):
sermoen (L289p Weert)
|
Een leerrede, een tekstverklarende preek, homilie. [N 96B (1989)]
III-3-3
|
| 31157 |
leerschalmmes |
leerschaaf:
lę̄rsxāf (L289p Weert)
|
Mes waarmee men het leer schalmt. Het bestaat uit een houten handgreep met een verstelbaar mes dat het leer op de gewenste dikte schaaft. Zie afb. 72. [N 36, 35]
II-10
|
| 31158 |
leertang |
spantang:
spantaŋ (L289p Weert)
|
Tang met getande uiteinden waarin men een stuk leer kan vasthouden tijdens verschillende bewerkingen. [N 36, 37]
II-10
|
| 22017 |
leervlucht |
leervlucht:
lieervlucht (L289p Weert)
|
Hoe zegt men / hoe noemt men in Uw dialect: een georganiseerde vlucht om jonge duiven te leren [N 93 (1983)]
III-3-2
|
| 30861 |
leest |
leest:
lęjst (L289p Weert)
|
De pasvorm, meestal van beukenhout, waaraan men de schoenen maakt. "De leest waarop de schoen gemaakt wordt, moet als het ware net een afgietsel zijn van de voet, en voor wat de stand aangaat, geschikt zijn volgens de hoogte der hiel waarvoor hij zal gebruikt worden" (Dierick, pag. 7). [N 60, 185a; N 60, 244a; L 1a-m; L 30, 8; S; monogr.]
II-10
|
| 22749 |
leeuw |
leeuw:
unne liew (L289p Weert)
|
Leeuw. [ZND 30 (1939)]
III-3-2
|
| 20110 |
leeuwenbek |
gaaplepel:
gaaplieëpel (L289p Weert)
|
leeuwebekje
III-4-3
|
| 33883 |
leewater |
leewater:
lęi̯wātǝr (L289p Weert)
|
Gewrichtsontsteking bij veulens - ook bij kalveren en hoenders -, door een vochtophoping, veroorzaakt door een besmetting die bij veulens vooral via een navelwond binnendringt. [A 48A, 12c; N 8, 90m en 90n; monogr.]
I-9
|
| 34067 |
lege eerste koe |
gust (bijvgl. nmw.):
gø̜st (L289p Weert)
|
Jong rund dat eenmaal heeft gekalfd, maar dat daarna niet meer drachtig wil worden of waarmee men niet verder wil fokken. Zie voor de fonetische documentatie van (koe) het lemma ''koe'' (3.3.1). [N 3A, 25b; N C, 15; monogr.]
I-11
|