| 18647 |
huifkar |
huifkar:
hǭfkɛǝr (P172p Wilderen)
|
Benaming voor een hoogkar waarop men een huif gezet heeft, zodat de kar voor personenvervoer gebruikt kon worden (bijv. bij kerk- en marktbezoek). Soms werd de huifkar ook voor vrachtvervoer, bijv. van meel, gebruikt. Zie ook het lemma molenkar in wld II.3. De huif was een linnen doek die over houten hoepels gespannen werd. Deze hoepels werden op hun beurt tegen de zijkanten van de kar bevestigd. Bovendien hing men aan de kar een trede, die het instappen vergemakkelijkte. [N 17, 10a + 15; N G, 51; JG 1a; S 15; L 27, 33; L 1a-m; R 3, 61; monogr.]
I-13
|
| 17997 |
huiveren |
beven:
beven (P172p Wilderen),
: bibberen.
beven (P172p Wilderen),
bibberen:
bibbere (P172p Wilderen, ...
P172p Wilderen),
bibberen (P172p Wilderen)
|
Huiveren (beven, rillen van de kou of van schrik) [ZND 21 (1936)] || huiveren (beven, rillen van de kou of van schrik) [ZND 27 (1938)]
III-1-2
|
| 19886 |
huurhuis |
huis dat te huur is:
dat huis is te huur (P172p Wilderen),
huurhuis:
huurhaas (P172p Wilderen),
uraas (P172p Wilderen)
|
huurhuis [ZND 27 (1938)]
III-2-1
|
| 21563 |
ijken |
pegelen:
peggele (P172p Wilderen)
|
De gewichten ijken"(de gewichten van de winkeliers nazien of ze nog juist zijn). [ZND 36 (1941)]
III-3-1
|
| 31623 |
ijsnagels |
ijsnagels:
ē̜snǭ.gǝls (P172p Wilderen)
|
Hoefnagels in verschillende lengtes, voorzien van beitel- of wigvormige kop, waarmee bij gladheid het hoefijzer wordt vastgezet. Zie ook afb. 234. De ijsnagel is slechts geschikt voor kortstondig gebruik. Bij langere periodes van gladheid wordt het hoefijzer voorzien van al dan niet uitneembare kalkoenen. Zie ook de toelichting bij dat lemma. Zie voor het woordtype ɛijsnagelɛ ook Limburgs Idioticon s.v. ijsnagel: "Bijzonder slach van nagels waar men de peerden meê scherp zet in den winter. Geh. Beringen."' [N 33, 367b; N 33, 371; JG 1a; JG 1b; JG 1d; JG 2b; monogr.]
II-11
|
| 25154 |
ijspegel |
ijzel:
ijsel (P172p Wilderen)
|
ijskegel [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 18913 |
ijver |
ijver:
hey veul iever (P172p Wilderen)
|
Hij heeft veel ijver. [ZND 36 (1941)]
III-1-4
|
| 25134 |
ijzel, bevroren neerslag |
ijzel:
ijsel (P172p Wilderen)
|
ijzel [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 25157 |
ijzelen |
ijzelen:
ijselen (P172p Wilderen)
|
ijzel [ZND 36 (1941)]
III-4-4
|
| 32907 |
ijzeren gaffel, oogstgaffel |
gaffel:
gáfǝl (P172p Wilderen)
|
Twee- of drietandige ijzeren vork, met lange, enigszins gebogen tanden en een lange houten steel, gebruikt om hooi of korenschoven op te steken en op de wagen te laden. Zie afbeelding 10, b. Voor het voorkomen van de term riek en van varianten van het type gāfel, zie de toelichting bij het lemma ''houten gaffel''. Voor de fonetische documentatie van het woorddel (hooi) zie het lemma ''hooi''.' [N 18, 27; JG 1a, 1b; A 28, 2; L 1 a-m; L 16, 18a; L B2, 241; Lu 6, 2; S 9; Wi 3; Av 1 III 5a, b; monogr.]
I-3
|