| 19563 |
borrelglaasje |
borrel:
m.
boͅrəl (Q079a Wintershoven)
|
jeneverglaasje met een voetje (borrel) [N 20 (zj)]
III-2-1
|
| 26141 |
borst |
borst:
bǭ.s (Q079a Wintershoven)
|
Zie afbeelding 2.19. [JG, 1b; N 8, 32.2]
I-9
|
| 18603 |
borstrok (voor mannen) |
borstlap:
bo:slap (Q079a Wintershoven)
|
borstrok voor mannen [N 25 (1964)]
III-1-3
|
| 18248 |
borstspeld |
knopspeld:
knopspɛ:l (Q079a Wintershoven)
|
speld waarmee de slippen van de grote omslagdoek voor de borst bijeen worden gehouden [N 25 (1964)]
III-1-3
|
| 18323 |
borststuk van een schort |
platstuk:
WNT: plat (III), ss. platstuk, 3. Gewestelijk (hier en daar in Z.-Ndl.) als naam voor de beide schouderstukken van een kiel of hemd, van achteren tegen elkaaar genaaid.
plat stək (Q079a Wintershoven)
|
borststuk, bovenste deel, ~ van een schort [boezem] [N 24 (1964)]
III-1-3
|
| 33968 |
borsttuig |
borsthaam:
bǭ.shǭm (Q079a Wintershoven)
|
Trektuig bestaande uit een stel leren riemen, dat wel eens gebruikt wordt in plaats van een haam, als het paard aan de schouders gedrukt is (zie WLD I, afl. 9, p. 111). In een vrij groot aantal opgaven verwijst de benaming voor een deel van het borsttuig naar het geheel, bv. het woordtype borstriem. Het omgekeerde, waarbij de term voor het geheel gebruikt wordt ter aanduiding van een onderdeel ervan, komt minder vaak voor (zie lemma Borstriem). [JG 1b, 1c, 1d, 2c; N 13, 51]
I-10
|
| 18528 |
borstzak(je) |
maaltje:
mōͅalkə (Q079a Wintershoven)
|
pochetzakje, borstzak [N 23 (1964)]
III-1-3
|
| 33773 |
bosje haar dat tussen de oren naar voren hangt |
bles:
blęi̯.s (Q079a Wintershoven),
kwispel:
kwęi̯.spǝl (Q079a Wintershoven)
|
Bosje haar dat van tussen de oren over de kol of het voorhoofd tot over de ogen neerhangt. Zie ook het volgende lemma met bles in de betekenis van een lange, witte streep over de paardekop tot halverwege de neus. Zie afbeelding 2.2. [JG 1a, 1b; N 8, 26; S 27]
I-9
|
| 19731 |
bot |
bot:
bǫt (Q079a Wintershoven)
|
Gezegd van één of meer molenstenen. [N O, 34m; Vds 197; Jan 177; Coe 158; Grof 191]
II-3
|
| 32795 |
bot eggen |
stuiken:
stǭ.kǝ (Q079a Wintershoven)
|
Werken met een eg die "bot" is aangespannen. De eg wordt aan een zodanig punt voortgetrokken dat de tanden schuin naar achteren wijzen en bijgevolg slechts oppervlakkig door de grond gaan. Zie afb. 70. De termen zijn vooral van toepassing op het werk met de oude houten eg die schuingeplaatste tanden had. In plaatsen waar men gezien de grondsoort verschillend egwerk met dezelfde eg kon verrichten en men uitsluitend of voornamelijk bot egde om het gezaaide graan in de grond te werken, kan voor "bot eggen" dezelfde term in gebruik zijn (geweest) als voor "eggen na het zaaien". Voor het werkwoordelijk deel eggen en de weglating daarvan bij de varianten zie men de toelichting bij het lemma ''eggen''. Voor andere (...)-varianten dan ''eggen'' zij verwezen naar het lemma ''slepen''. [JG 1a + 1b+ 1c + 2c; N 11, 82; N 11A, 173b; NP, 16a; monogr.]
I-2
|