| 21357 |
kekelen |
bekvechten:
Van Dale: kekelen, (gew.) op scherpe en luidruchtige toon praten over iets; kijven.
keekele (Q095p Maastricht),
kekele (Q187p Sint-Pieter),
zich kékèle (Q095p Maastricht),
zig keekələ (Q095p Maastricht),
iemand uitschelden:
plat
zich kēͅkələ (Q088p Lanaken),
kibbelen:
keekele (Q095a Caberg),
kekele (Q095p Maastricht, ...
Q095p Maastricht),
kĕkele (L268p Velden),
mopperen:
keekele (Q095p Maastricht),
kegele (L246p Horst),
kekele (Q095p Maastricht),
ruzie maken:
keekele (Q095a Caberg),
kèkele (L245b Tienray),
uitschelden:
keekele (Q095a Caberg, ...
Q095p Maastricht),
plat
zich kēͅkələ (Q088p Lanaken)
III-1-4, III-3-1
|
|